به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،ساعتی بعد از انجام بازی پرسپولس در اهواز برابر فولاد خوزستان، یک عکس فضای مجازی را تحت تاثیر قرار داد و آن عکسی از یک دختر جوان با گریم و لباس پسرانه و پرچم پرسپولیس بود که در بین هزاران طرفدار مرد حاضر در ورزشگاه برای تماشای بازی تیم محبوبش به غدیر رفته و با آرامش کامل از خودش یک سلفی گرفت. همین سلفی خیلی زود تبدیل به یکی از مهمترین اخبار ورزشی در فضای مجازی شد. 

این دختر جوان و 24 ساله نامش شبنم و اهل اهواز است و خودش را شبنم پرسپولیسی می نامد. گفت و گویی که با این پدیده جالب در عرصه هوادارای فوتبال انجام شده را در زیر می خوانید:

*بعد از بازی پرسپولیس و فولاد عکس منتشر شده از شما تبدیل به یکی از خبرهای پرمخاطب فضای مجازی شد. هدفتان از این کار چه بود؟

راستش من به هیچ وجه دنبال مطرح کردن خودم نبودم و هدف بزرگتری را دنبال می کنم. هدفم این است که فعالیت های ما باعث شود ممنوعیت حضور بانوان در ورزشگاه ها لغو شود.

*چرا این بازی را برای حضور در ورزشگاه انتخاب کردید؟

من طرفدار پرسپولیس هستم و همیشه وقتی تیم به اهواز می آمد به هتل تیم می رفتم؛ اما هیچ وقت اجازه ورود به ورزشگاه را نداشتم. این رویای من بود که به ورزشگاه بروم و به آن رسیدم.

*پیشنهادات و توصیه هایی که از اطرافیان قبل از رفتن به ورزشگاه شنیدید چه بود؟

خیلی ها به من می گفتند که استادیوم آنقدر ها هم که فکر می کنی خوب نیست. می گفتند بازیکنان در زمین کوچک به نظر می رسند یا گزارشگر وجود ندارد که اسامی را بگوید؛ اما من احساس می کردم تمام این حرف ها برای آرام کردن من بود. چیزی که من تجربه کردم خیلی فوق العاده تر از آن چیزی بود که فکر می کردم. شور و هیجانی که آدم در استادیوم دارد غیر قابل وصف است. حتی تماشای بازی لذتبخش تر است، چون می توانی تمام زمین و دوتا دروازه را ببینی در حالی که در تلویزیون فقط می توانید هرجا که توپ هست را تماشا کنید. این شانس خوب من بود و امیدوارم دختران ایران بتوانند روزی بالاخره برای تماشای مسابقات به ورزشگاه بروند.

*برای اینکه بتوانید با لباس پسرانه به ورزشگاه بروید چکار کردید؟

استادیوم رفتن برای خانم ها ممنوع است و من برای اینکه بتوانم طبیعی باشم از یک هفته قبل تمرین پسر بودن می کردم. ریش و کلاه گیس پسرانه می گذاشتم و حتی راه رفتن و حرکات پسرانه را تمرین کردم.»

*شما تنها دختر حاضر در این مسابقه بودید....

نه اینطور نیست واقعیتش این است که در این بازی 4-5 دختر دیگر هم در جایگاه های دیگر حضور داشتند که عکسی از خودشان منتشر نکردند.

*ماجرای گریم و آن ریش و قیافه چگونه اتفاق افتاد؟

سخت ترین قسمت ماجرا همین بود که باید هویت خودم را فراموش می کردم. ناخن هایم را از ته گرفتم و با رنگ مو روی صورتم ریش گذاشتم. برای اینکه طبیعی شود دو بار روی صورتم رنگ مشکی زدم تا پاک نشود و تا همین امروز هم هنوز روی صورت من رنگ بود و آنقدر تلاش کردم که آن را پاک کنم صورتم زخم شده است. 

*بعد از اینکه بازی را کامل دیدی به نظرت این همه تلاشی که انجام دادی ارزشش را داشت؟

قطعا ارزشش را داشت. ما دنبال مطالبه حقمان هستیم و آن را دنبال می کنیم. نیمی از افراد جامعه خانم هستند و در میان آن ها علاقمندان زیادی به فوتبال وجود دارد. در اهواز تعداد خانم های علاقمند با تعداد آقایان فوتبالی برابری می کند. وقتی تیم ها به اهواز می آیند شما باید میزان استقبال خانم ها از تیم ها را ببینید که اگر بیشتر از آقایان نباشند، کمتر نیستند. من یک پیشنهادی دارم...

*بفرمائید...

خیلی ها می گویند که تعداد خانم های علاقمند به فوتبال اندازه ای نیست که حتی دو جایگاه را پر کند. من پیشنهادم این است که در بازی هایی که تماشاگران محروم هستند یا قرار است بدون تماشاگر برگزار شود اجازه دهند خانم ها به ورزشگاه بروند.

*خانواده تان از حضورتان در ورزشگاه خبر داشتند و اگر آره مشکلی با این موضوع نداشتند؟

مشکل خانواده من فقط این بود که من دستگیر نشوم یا رفتار بدی با من صورت نگیرد.

*تنها به استادیوم رفته بودید؟

نه من با تعداد زیادی از افراد خانواده و پسرهای فامیل به ورزشگاه رفته بودم. دورتادور من بودند و اجازه ندادند ماموران برخورد فیزیکی با من داشته باشند. 

*چطور وارد ورزشگاه شدید؟

بازی ساعت 2:30 دقیقه بود، خیلی از تماشاگران از سر کار آمده بودند و به همین دلیل بیرون ورزشگاه و مقابل گیت ها ازدحام زیادی بود. همراهان من هم جو دادند و کمی سرو صدا راه انداختند. من هم عینک آفتابی زده بودم و کنار ایستاده بودم که ناگهان در گیت باز شد و ماموران اجازه دادند مردم وارد شوند من هم در بین همراهانم با زرنگی وارد ورزشگاه شدم.

*وقتی از گیت رد شدید چه حسی داشتید؟

وای...یک حس باورنکردنی بود. وقتی صدای تشویق و همهمه تماشاگران را از تونل جایگاه شنیدم باورم نمی شد، پاهایم می لرزید و شروع کردم به دویدن و فریاد زدن.

*در جایگاه، وضعیت چطور بود؟ منقلب نشدید یا احیانا شعار یا حرف های به اصطلاح ناجور نشنیدید؟

از همان موقعی که در جایگاه متوجه شدند من دختر هستم کاملا رعایت کردند. لیدر جایگاه وقتی متوجه شد، شعارهایی را استفاده می کرد که الفاظ بد در آن وجود نداشت. از طرفی من از همه مردانی که اطرافم بودند امنیت گرفتم و تنها اضطرابم از ماموران بود که متوجه نشوند من دختر هستم.

*حالا از این اتفاق حس خوبی دارید؟

دقیقا حس خوبی دارم. من خیلی وقت بود دوست داشتم به ورزشگاه بروم. من عاشق بازی علی آقا کریمی بودم؛ اما متاسفانه ایشان از فوتبال خداحافظی کردند و نتوانستم بازی ایشان را از نزدیک ببینم.

*برخوردها در فضای مجازی و جامعه با خودت بعد از این اتفاق چگونه بود؟ 

برخوردهای متفاوتی بود؛ اما بیشتر آن ها تحسین آمیز بود به خصوص آقای فریدون آسرایی که پست جانانه حمایتی از من گذاشتند و همسر حسین ماهینی که همشهری بنده هستند، حمایت کردند و من واقعا از حمایتشان ممنون هستم. خیلی ها هم نقد داشتند، می گفتند مشکل جامعه ما استادیوم رفتن خانم ها نیست. اما من برای دغدغه خودم تلاش می کنم.