به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،آیت الله العظمی شیخ جعفر سبحانی در ‌پیامی به کنگره آقا‌نجفی اعلام کرد: پیش از ورود به سخن از همه عزیزانی که این فضای روحانی و معنوی را به وجود آورده و کنگر­ه‌ای برای شخصیت والایی برگزار می­‌کنند، صمیمانه تشکر می­کنم و دست همگان را از راه دور به عنوان تکریم می­فشارم.

از گزاره‌های مسلم ارزشمندی علم و دانش است و در تمام نقاط جهان و در همه دوران­‌ها ارزش علم مسلم است و قرآن نیز بر آن تکیه می­‌کند و می‌فرماید: «هل یستوی الذین یعلمون و الذین لا یعلمون».

در احادیث ما که شیخ کلینی در جلد اوّل کافی نقل کرده است، علم و به یک معنی عقل از جنود رحمان، جهل و نادانی از جنود شیطان شمرده شده است. هر کجا علم سایه افکند به انسان از فکری، رشد و کمال می­‌بخشد و مشکلات را با پنجه خود برطرف می­‌سازد.

در عظمت مقام عالمان فداکار که از حریم دین و تشیع دفاع می­‌کنند، کافی است که روزی چنین عالمی به مجلس امام حسن عسکری (ع) وارد شد، حضرت از جای خود برخاست و او را در کنار مسند خود نشاند، این کار بر بستگان حضرت که همگی هاشمی بودند سنگین آمد، و حضرتش مورد اعتراض قرار گرفت، امام(ع) فرمود: می­‌دانید او کیست؟ او فردی است که با دانش خود از حریم ولایت دفاع می­‌کند، مسلماً چنین فردی بر هر هاشمی که دارای چنین مقامی نیست، برتری دارد.

اما هزار نکته باریک‌تر ز مو اینجاست، آیا تنها علم و دانش می­‌تواند سعادت صددر صد برای فرد و جامعه پدید آورد؟ پاسخ قرآن در مورد این سوال منفی است.

وحی الهی علم را یک بال سعادت می­‌داند و حتماً باید بال دیگری بر آن ضمیمه شود که انسان بتواند با دو بال به سوی سعادت پرواز کند، چنان که می­‌فرماید: «و قال الذین اوتوا العلم و الایمان» علم را در کنار ایمان و ایمان را در کنار علم قرار داده است.

اگر وحی الهی تأثیر علم را در سعادت وابسته به ایمان می­‌داند تجربه هم این نکته را به ثبوت رسانده است.

جنگ‌های بین المللی اول ده میلیون کشته و دومی هم صد میلیون کشته و ناپدید و مجروح بر جای گذاشت. سردمداران این دو جنگ دانشمندان بزرگ علم نظامی بوده­‌اند، اما از ایمان و از انسانیت بویی نبرده بودند و لذا این همه انسان‌ها را به خاک و خون کشاندند.

بزرگواری که ما در نکو داشت او نشسته­‌ایم، شخصیت عظیمی بود که علم و ایمان را در خود جای داده بود و پیوسته با علم و دانش آسمانی خود راه را برای همه پویندگان روشن می­‌کرد و با ایمان خویش که رفتار او مظهر باورهای دینی او بود، مردم را به عمل دعوت می­‌کرد.

مرحوم آیت الله سید محمد حسینی، آقا نجفی همدانی (اعلی الله مقامه)، بزرگواری بود که در قرن چهاردهم و بخشی از پانزدهم درخشید و به تمام معنی نمونه بارز «اوتوا العلم و الایمان» بود.

آثار قلمی او به تمام معنی فاخر و ماندگار است. سخنان ارزشمند او با دوستان و شاگردانش سرفصل مسائل اخلاقی است.

تقدیر از چنین شخصیت­‌هایی تفدیر از علم و دانش و تقوا و ایمان است.

فسلام الله علیه و یوم ولد و یوم مات و یوم یبعث حیّاً

انتهای پیام/