به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،به نقل از  تیتریک، این روزها آلودگی هوا نفس غالب شهرهای کشور را تنگ کرده و مردم هر روز با هوای ناسالم مواجه می شوند، دغدغه ای که دیگر پیر و جوان نمی شناسد و همه را به نوعی گرفتار این وضعیت بحرانی کرده است. 

مردم در حالی با آلاینده ها دست و پنجه نرم می کنند که بر طبق قانون هوای پاک، محیط زیست ماموریت دارد لیست سیاهه انتشار را برای 8 کلانشهر آلوده کشور منتشر و میزان تولید و نوع آلاینده های آنها را مشخص کند. محیط زیست کنسرسیومی از 3 دانشگاه شریف، خواجه نصیر و شرکت های پائین دستی را تشکیل داده است تا در هر منطقه ای دستگاه هایی را نصب و روی دودکش کارخانه ها سنسور گذاشته شود تا میزان تولید آلاینده را را ارزیابی کنند. 
 
لیست سیاهه انتشار در واقع نقاطی را مشخص می کند که آلاینده ها در آن تولید می شوند و نوع و میزان آن را نیز در طول ماه مشخص خواهد کرد، پس از گذشت 6 ماه از شهریور سال 96 که قانون آن مصوب شد، محیط زیست قراردادهای لازم را با کنسرسیوم ها برای آغاز کار منعقد کرد. 
 
 
انتظار 2 ساله 8 کلانشهر کشور برای لیست سیاهه انتشار
 
بر طبق قانون 2 سال پس از تصویب این قانون باید لیست سیاهه انتشار 8 استان آماده شود که همان شهریور ماه سال جاری است اما تا کنون این اقدام در کلانشهرهای اصفهان، تبریز، مشهد، تهران، کرج، اراک، شیراز، کرمانشاه و قم علاوه بر تهران که آخرین بار سیاهه انتشار آن سال 92 به روز رسانی شده است، انجام نشده است و گروه تقاضای زمان بیشتری برای انتشار لیست کرده اند، در واقع میزان تولید آلاینده ها مشخص نیست و نمی توان متوجه شد کدام مرکز تولید آلاینده کمتر یا بیشتری دارد. 
 
البته با تهیه لیست سیاهه انتشار کار تمام نمی شود زیرا ممکن است یک کارخانه سال آینده فعالیتی نداشته باشد یا 10 دودکش به مجموعه دودکش های آن افزوده شود یا ناوگان های حمل و نقل خودروهای بیشتری را روانه جاده ها کنند، در نتیجه در سال های آتی باید در این لیست به روز رسانی و بازنگری صورت گیرد. 
 
 
متاسفانه کشور ما همچنان در تهیه لیست سیاهه انتشار عاجز مانده است، در حالیکه پس از انتشار این لیست باید آمارها به مدل هواشناسی تحویل داده شود تا فرارفت آلاینده ها را محاسبه کند تا مشخص شود در چه ساعتی، چه نقطه ای و به چه میزان، چه نوع آلاینده ای تولید خواهد شد و هوا را به مرز اخطار یا ناسالم می رساند.
 
حکایت کارخانه هایی که قانون را دور می زنند!
 
اگر صاحب کارخانه ای آلاینده باشید که 100 نفر در آن مشغول به کار باشند همانند ریخته گری هایی که مازوت مصرف می کنند، به واسطه ارتزاق آن 100 نفر نمی توان کارخانه را تعطیل کرد، در نتیجه بازرسی محیط زیست صرفا این واحد تولیدی را جریمه می کند تا روی خروجی دودکش ها فیلتر نصب کند. 
 
 
بازرسی که اعلام شکایت می کند بعضا دادستان ها برای کارخانه جریمه ای قائل می شوند و با اعطای یک فرصت به آنها اعلام می کنند فلیترها را تصحیح کند، اما کارخانه جریمه را به خزانه دولت واریز کرده و فردا حکایت همان آش و همان کاسه را شاهد خواهیم بود. 
 
در حال حاضر تیم های ارزیاب 50 دستگاه را به صورت غیر منظم نصب و آلاینده ها را بررسی می کند و در نهایت به سراغ نقاط دیگر خواهد رفت تا در 12 ماه طی یک سال بررسی های لازم صورت گیرد و شبکه های آلاینده و غیر آلاینده شناسایی شوند. 
 
در حال حاضر شبکه پایش در اختیار محیط زیست است و زمانی که میزان آلایندگی و شاخص کیفی هوا به 150 برسد دستگاه ها را به بهانه تعمیر خاموش می کنند تا مردم نگران نشوند، البته هر آنالیزور دستگاه 17 میلیون تومان هزینه در بر دارد و با توجه به اینکه از تکنولوژی 12 سال پیش استفاده می شود تعمیر نگهداری دستگاه ها سخت و پر هزینه خواهد بود.
 
طی روزهای اخیر شاهد وارونگی جو بوده ایم اما هوا پاک و سالم بوده است یا طی هفته های پیش وارونگی جو داشتیم اما آلودگی رخ داد، این یعنی کارخانه ها در یک بازه زمانی کار کرده و یا فعالیت خود را متوقف می کنند، در حال حاضر لیست ریخته گری هایی که مازوت مصرف می کنند در اختیار محیط زیست است اما آنها اعلام می کنند ما الاینده نیستیم، در این صورت باید دید مازوت در چه مراکزی تولید می شود؟ 
 
 
شرکت فراورده های نفتی مازوتی که آلاینده است را در اختیار ریخته گری ها قرار می دهد در حالی که محیط زیست می تواند لیست تهیه کنندگان مازوت را تهیه کند تا مشخص شود این فراورده در کجا مصرف می شود؟ تا زمانی که لیست سیاهه انتشار مشخص نشود نمی توان با پارامترهای هواشناسی برای آنها مدل تعریف کرد.
 
لیست سیاهه انتشار موضوعی کلیدی در تشخیص آلودگی هوا بوده و این مهم 3 سال پیش برای تهران انجام شد و شهرداری 4 میلیارد تومان به شرکت کنترل کیفی تهران داد تا دانشگاه شریف و ... این لیست را منتشر کنند و در حال حاضر همان کنسرسیوم برای دیگر کلانشهرها انجام می دهند. 
 
بازرسی خودرو ها در مدل هواشناسی بر اساس لیست سیاهه انتشار تعریف می شود و میزان مصرف وارد مدل می شود تا خروجی های واقعی را شاهد باشیم، برخی از کارخانه ها بیش از 100 میلیارد تومان ارزش دارند در نتیجه صاحب آن به بازرس اعلام می کنند که عدد دوکش را به جای 100 مول بر لیتر یک مول بر لیتر بنویسد! 
 
ختم کلام اینکه... 
 
به راحتی می توان با پول آلایندگی بسیاری از کارخانه ها را دور زد، بدون آنکه کسی متوجه شود.  
 
 
 
انتهای پیام/