به گزارش پایگاه خبری جهادپرس، شکست خانگی برابر ویارئال چیزی بود که زیدان در این روزهای سخت و دشوار کم داشت تا فشارها روی او دوچندان شوند.

وقتی به گذشته نگاه می کنیم، به سختی می توانیم دریابیم که رئال کجا و چگونه به این ویروس خطرناک مبتلا شده است.

پس از مدت ها زیدان نیز در برنابئو هو شد. صحبت از زیدان بازیکن که می شود، گل والی او به لورکوزن در فینال لیگ قهرمانان و خداحافظی اشکبار او با پیراهن رئال از میادین در خاطره ها زنده می شود. به عنوان زیدان مربی نیز همه، فینال های میلان و کاردیف را به یاد می آوردند و جشن های قهرمانی رئال در میدان سیبلس.

هیچکس به درستی نمی داند که بحران اخیر از کجا و از کدام بازی شروع شد. واقعیت این است که برنابئو حالا به زیدان به عنوان یک مربی عادی، یک غریبه و حتی بدترین مربی تاریخ رئال نگاه می کند. حافظه های فوتبالی تا این حد فراموش کار و موقتی هستند.

همه چیز وقتی خراب تر می شود وقتی که زیدان برای رهایی از این وضعیت، بازیکنانش را به اتحاد و همبستگی بیشتر ترغیب کرده و خودش را نسبت به ستاره های تیمش وفادار و نزدیک نشان می دهد. همین جاست که تضادها آشکار می شوند.

زیدان هیچ خرید جدیدی در فصل انتقالات زمستانی نمی خواهد. این خواسته رسمی اوست و به این شکل، دفاع تمام قد خود از مجموعه تحت اختیارش را نشان می دهد. مجموعه ای که هفته به هفته او را ناامید تر می کند؛ تکیه بر باد.

برابر ویارئال حتی تعویضی ها نیز به کار زیزو نیامدند. دنی سبایوس روی سکوها بود و بورخا مایورال، تنها مهاجم نوک ذخیره، 90 دقیقه روی نیمکت نشست و به میدان فراخوانده نشد؛ حتی در مقطع پایانی بازی که رئال برای زدن گل بی تابی می کرد و توپ ها وارد دروازه نمی شدند.

عجیب اینجاست که چگونه زیدان با وجود مشاهده ناتوانی تیمش در رسیدن به گل، بورخا مایورال را به میدان نفرستاد و تا انتهای بازی ناامیدانه شاهد تلاش نافرجام مورد اعتمادهایش بود.

زیدان در نشست های خبری خود می گوید که به هیچ مهاجمی نیاز ندارد و به ستاره هایش اعتماد کامل دارد ولی عملا اثبات شده است که زیزو به نیمکت خود هیچ اطمینانی ندارد و این تضاد، شگفت آور است.

اگر زیدان لباس نو نمی خواهد و از لباس های درون کمد خود نیز استفاده نمی کند، نتیجه این معادله بسیار ساده خواهد بود؛ او با همان لباس همیشگی و بدون توجه به کثیفی و کهنگی اش به خیابان خواهد رفت و بازخورد همیشگی را دریافت می کند.

چیزی که مشخص نیست این است که زیدان واقعا به ستاره هایش وفادار است یا به نوعی در حال لجبازی با شرایط موجود است.

زیدان تا کجا به وفاداری کور خود به بازیکنانی که هفته به هفته او را بیشتر از گذشته ناامید می کنند ادامه خواهد داد؟ هنوز این به یک راز شبیه است که زیدان بالاخره از پوشیدن لباس همیشگی دست خواهد کشید و در نهایت به خرید پیراهن های زرق و برقدار پشت ویترین فروشگاه ها در انتقالات زمستانی تسلیم خواهد شد یا خیر.

منبع: مارکا