به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،«شهید»؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛

باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

*تبرک لحظاتمان با شهید حسن نوری:

شهید حسن نوری در تاریخ 10 اسفند 47 در شهر قهاوند روستای بویوک آباد چشم به جهان گشود. وی تحصیلات خود را تا پنجم ابتدایی ادامه داد و از طرف سپاه به جبهه اعزام و به عنوان رزمنده به ایفای مسئولیت پرداخت. شهید نوری در تاریخ 25 بهمن 66 در شهر ماووت عراق در اثر اصابت ترکش دشمن بعثی به فیض شهادت نائل آمد و اکنون پیکر پاکش در گلزار شهدای روستای بویوک‌آباد آرام گرفته است.

آنچه می‌خوانیم وصیت‌نامه شهید حسن نوری است:

«بسم الله الرحمن الرحیم»

«و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون: آنان که در راه خدا شهید می‌شوند مرده مپندارید بلکه آنها زنده‌اند و در نزد خدایشان روزی می‌خوردند».

با درود و سلام بر مهدی موعود منجی انسانهای دربند و نائب بر حقش امام خمینی و درود بیکران بر روان پاک همه شهدا از صدر اسلام تاکنون.

توصیه‌ای که پس از شهادتم به ملت شهیدپرور دارم این است که هرگز دست از پشتیبانی ولایت فقیه بر ندارید.

شهدا با ایثار جان خود کشور اسلامی ایران را عزت و شرف بخشیدند تا دیگر هیچ قدرت شیطانی نتواند بر این کشور با چشم حقارت و با طمع نگاه کنند. ولی پدر و مادر مهربانم از همه مهمتر شما را به صبر و شکیبایی دعوت می‌کنم زیرا خداوند صابران را دوست دارد.

اگر شهادت نصیبم شد برایم گریه نکنید و راهم را ادامه دهید و امام را تنها نگذارید و جبهه‌ها را پر کنید و با منافقین سازش نکنید.

من آگاهانه در میدان نبرد حق علیه باطل قدم نهادم و می‌دانستم در این راه کشته شدن دارد، اسارت و دست و پا زدن دارد.

از فرزندانم می‌خواهم اگر یتیم شدند ما که از اهل امام حسین(ع) بالاتر نیستیم آنها هم یتیم شدند به خوبی می‌دانم که بر صورت یتیمانم هرگز سیلی زده نمی‌شود ولی به صورت یتیمان امام حسین(ع) سیلی زدند.

سخنی چند با همسرم دارم و آن این است که فرزندانم را در راه اسلام و قرآن و امام تربیت کنی و در پایان از پدر و مادر و خانواده عزیزم حلالیت می‌طلبم.