به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،مهدی مهدوی کیا ستاره سابق تیم ملی ، پرسپولیس و باشگاه هامبورگ یکی از ستاره هایی بود که دیشب در تیم اچ اس وی آل استار برابر رافا آل استار یا همان ستاره های یاران رافائل فن در فارت بازی کرد. مهدوی کیا که یکی از مربیان تیم های پایه تیم هامبورگ است دیشب در برابر چشم سه هزار هوادار این تیم در کنار همبازیان  سابقش در این تیم به میدان رفت. با مهدی مهدوی کیا گفت و گویی انجام دادیم که در زیر می خوانید:

-بازی خداحافظی رافائل فن در فارت که شب گذشته در ولکس پارک اشتادیون برگزار شد یک بازی پر از ستاره های فوتبال جهان و تیم هامبورگ بود و شما هم در تیم ستاره های اچ اس وی بازی کردید. بازی چطور بود و چقدر در میدان بودید؟

بازی خیلی خوبی بود و من سی دقیقه بازی کردم . من مدتی است به خاطر درد در عضله پایم دچار مشکل شدم و به همین خاطر بیشتر از سی دقیقه نتوانستم بازی کنم.

- با فن در فارت در هامبورگ همبازی بودید. در واقع او زمانی که به هامبورگ آمد که یک ستاره محسوب می شد و از طرفی شما هم ستاره قدیمی و محبوب تیم بودید. آیا میان او و شما چالش ستاره بودن در هامبورگ به وجود آمد؟

زمانی که فن در فارت در سال 2005 به هامبورگ آمد من شش سال بود در این تیم بازی می کردم . دو سال و تا سال 2007 که از هامبورگ جدا شدم با او همبازی بودم و مشکلی هم وجود نداشت. هدف همه ما موفقیت تیم بود و فکر می کنم تیم خیلی خوبی داشتیم و نتایج خوبی هم گرفتیم.

-هامبورگ بعد از دوران خوبی که در زمان حضور شما داشت افت کرد و آرام آرام روند سقوط را در پیش گرفت. فکر می کنید چرا این اتفاق افتاد؟

متاسفانه از آن سالی که وارد هامبورگ شدم این باشگاه جهش بزرگی داشت و بعد از هفده سال به مسابقات قهرمانی اروپا راه پیدا کرده و در بوندس لیگا به مقام سوم رسیدیم. بعد از آن دوران خیلی خوبی داشتیم ، زمانی که من بودم دوبار در چمپیونز لیگ و 4-5 بار هم در یوفا کاپ بازی کردیم و همیشه جزو تیم های بالای جدول بودیم. این داستان تا سال 2009 ادامه داشت و هامبورگ یک بار تا نیمه نهایی یوفاکاپ هم آمد اما متاسفانه بعد از آن افت شروع شد؛ اشتباه های بزرگ در باشگاه مثل خریدهایی که خوب نبودند، تعویض های خیلی زیاد در بخش مدیریتی تیم و مدیران ورزشی به وجود آمد باعث شد که سقوط هامبورگ شروع شده و این تیم بعد از اینکه سه فصل در لحظه آخر در پلی آف ماندند اما متاسفانه سال 2016/2017 سقوط کردند. سال گذشته نیم فصل خوبی داشتند اما نیم فصل دوم خیلی بد بود و تیم یکی مانده به آخر در لیگ دسته دو شدند. امسال اما خوشبختانه شرایط خیلی بهتر شده و آمدن مربی باتجربه ای مثل دیترهکینگ دوباره تیم می تواند به بوندس لیگا برگردد. هامبورگ متعلق به دسته دو نیست و جایگاهش بوندس لیگا است.

-جالب است که هامبورگ از نظر امکانات شرایط واقعا خوبی دارد. یکی از تیم های قدیمی و محبوب آلمان است، استادیوم فوق العاده و هواداران زیادی دارد....

بله این تیم جایگاهش لیگ دسته دو نیست و پتانسلیش حضور در بوندس لیگا است. متاسفانه اتفاق بدی افتاده است ؛ سال گذشته در دسته دو این تیم به طور میانگین 50 هزارنفر در هر بازی تماشاگر داشته است و متعلق به بوندس لیگا است و ما خیلی امیدوار هستیم امسال به بوندس لیگا برگردیم.

-الان شرایط همکاری شما با هامبورگ در چه سطح و چگونه است؟

شرایط الان خیلی خوب است، من در چهار ، پنج سالی که به اینجا برگشتم در بخش های مختلفی در آکادمی هامبورگ کار کردم. امسال هم سر پست قبلی هستم و مربی اختصاصی هستم. همه چیز خوب پیش می رود و ما کارمان را انجام می دهیم.

-آیا فضای رشد و پیشرفت برای مربیانی مثل شما در آلمان وجود دارد که بتوانید پله پله بتوانید مدارج را طی کرده و به سرمربیگری در تیمی مثل هامبورگ یا تیم های دیگر بوندس لیگا برسید؟

قطعا اینطور است. اگر پشتکار داشته باشید و کار کنید این اتفاق می افتد. البته رقابت اینجا زیاد است و هرساله تعداد زیادی مربی مدارک مربی را می گیرند و رقابت شدیدی وجود دارد. به اندازه اینهمه مربی جا نیست اما هرکسی متناسب با هدف و تلاشی که دارد به آن چه می خواهد می رسد.

-با دیتر هکینگ که یکی از مربیان شناخته شده آلمان است در ارتباط هستید؟

خیلی ایشان وقت می گذارد و بازیهای تیم های پایه را نگاه می کند. ما هر روز در محیط کارمان در باشگاه هامبورگ همدیگر را می بینیم، با هم غذا می خوریم و  تبادل نظر می کنیم. همیشه هم بحث فوتبال وجود دارد. خوشبختانه اینجا هر روز کل مجموعه از آکادمی و تیم بزرگسالان همه همدیگر را می بینیم.

-تا الان سرمربی نشدید در حالی که هم نسل ها و حتی برخی ها در نسل بعدی کار سرمربیگری را شروع کردند. درواقع از بچه های 98 و 2006 خیلی ها شانسشان را در مربیگری امتحان کرده اند. شما این شانس را داشتید که امسال به پرسپولیس بیایید اما قبول نکردید. آیا سرمربیگری دیر نمی شود؟

اگر می خواستم سرمربی شوم خیلی سال پیش این اتفاق رخ می داد اما شاید خودم علاقمند به این داستان نبودم که زود وارد این ماجرا شوم. دوست داشتم مدارج مربیگری را بخصوص  در کشور آلمان طی کنم و خیلی تجربه ها را به دست بیاورم. در این چهار پنج سال تجربه خیلی خوبی اینجا به دست آوردم و هیچوقت برای این کار عجله ای نداشته و ندارم. هنوز هم معلوم نیست که بخواهم این کار را انجام بدهم و تصمیمی در این رابطه نگرفته ام. من در فضای آرام کارم را جلو می برم ضمن اینکه آکادمی خودم دارد به مرحله ای می رسد و بچه ها به سنی می رسند که نیاز است بیشتر برای آکادمی کیا وقت بگذارم.
 

-آینده تان را در ایران می بینید یا آنجا؟

هیچ چیزی قابل پیش بینی نیست. من 5-6 سالی است از فوتبال ایران فاصله گرفتم اگر آکادمی کیا نبود شاید کلا فاصله گرفته بودم اما هیچ چیزی قابل پیش بینی نیست.

-انگار عدم علاقه شما به کار در فوتبال ایران به خاطر فضایی است که خودتان قبلا گفته بودید در آن احترام ها حفظ نشده و خیلی از چیزها سرجایش نیست.

متاسفانه شرایط مهیا نیست و من خودم حس کردم نمی توانم در این فضا کار کنم.

-بعد از جام ملت ها گفتید دیگر راجع به فوتبال ایران حرف نمی زنم...

خیلی راغب به کار در آن فضا نبودم و به همین خاطر فاصله گرفتم. نمی دانم در آینده چه اتفاقی می افتد اما همانطور که گفتم به خاطر آکادمی کیاو تعهدی که به بچه های این آکادمی دارم فعلا به فوتبال ایران وصل هستم اما خودم به  کار در فضای فوتبال ایران فکر نکردم.

-یعنی آمادگی کار در فضای فوتبال ایران را هنوز ندارید؟

آمادگی نه...من سال ها در فوتبال اروپا و تیم ملی بازی کردم و مربیان زیادی دیدم و تجربیاتی هم کسب کردم اما علاقه ای به کار در این فضا تا الان نداشتم.

-فردا تیم ملی با بحرین بازی دارد. یکی از مهمترین شکست های تاریخ فوتبال ملی ما شاید باخت به بحرین در مقدماتی در جام جهانی 2002 باشد و در نهایت تیمی که می توانست به جام جهانی برود در مصاف با ایرلند در نهایت مجوزمسابقات را نگرفت. درواقع یک جام جهانی از این بازیکنان گرفته شد.

یکسری حسرت های فوتبالی همیشه باقی می ماند. یکی از بزرگترین حسرت ها برای من و نسلی که بودیم باخت به بحرین در منامه بود که با آن شکست فرصت حضور در جام جهانی را از دست دادیم. البته ما یک بازی دیگر با ایرلند انجام دادیم و آن شانس هم از دست رفت. ولی یکی از تلخ ترین شکست هایی که با تیم ملی تجربه کردم بازی با بحرین بود؛ این باخت آنقدر برای من و بقیه بچه ها دردناک بود ، که نمی توانستیم فراموشش کنیم. اتفاقاتی در آن بازی افتاد که من با خودم عهد کردم تا آخر عمر فوتبالم در تیم ملی در بازی برابر بحرین را نباید ببازیم. باید همیشه طوری بازی کنیم که دیگر آن خاطره تکرار نشود و بعد از آن هم سعی کردم همیشه در برابر بحرین بیشترین تلاش و بهترین بازی ام را انجام بدهم.

-به خاطر همین حس و حال بود که در بازی برابر بحرین در جام ملت ها از داور کارت قرمز گرفتید؟

بله من یک بار برابر این تیم اخراج شدم. شاید یکی از دلایلی که به ندرت و در دو سه بازی که بعد از آن برابر بحرین انجام دادیم در زمین فوتبال عصبانی بودم همین موضوع بود.  واقعیت این است که برای  من بازی با بحرین نسبت به بازی های دیگر حساسیت بیشتری داشت.