به گزارش پایگاه خبری اسدآبادی ها، به نقل از نافع،مقاله زیر به معرفی یکی دیگر از بزرگان قروه درجزین که نامش در گذر تاریخ به فراموشی سپرده شده می پردازد:

از کهن دیار قروه درگزین به سوی روستای زیبای کاج راهی میشوی که در آن کاج تپه سی(تخت سلیمان) خود نمائی میکند و خاطراتی از پناهی ها و آللاه پناه را به تصویر می کشد و سپس از جاده کاج- اصله حرکت کرده و به روستایی 290 نفری به نام رُوکون(رکین) خواهی رسید.

در روستای روکون دنبال مزار شریفی می گردیم که زمانی دوست فاضل و ارجمندم جناب علی قادری بهکندانی تنها نامی از آن برده بود و از افراد مطلع شهرستان پرسیدم حتی نامش را نمی دانستند تا چه رسد به اینکه اطلاعاتی از این مکان داشته باشد. به هنگام سفر به تهران به این روستا رفته و سعی شد از قُدمای این قریه اطلاعاتی جمع آوری گردد. از سه پیرمردی که کنار مسجد نشسته بودند آدرس آن مزار را پرسیدیم و گفتند باید به سوی "سید چارداقو" رفت.

سید چارداقو یا مزار و بقعه این سید شریف در منتهی الیه شمال شرقی روستای رکین و نزدیک قبرستان شیعیان این روستا قرار دارد. در فاصله دویست متر بالاتر از این قبرستان، که هم اکنون محل نصب منبع هوائی آب روستاست، قبرستان متروکه بسیار وسیعی وجود دارد که اهالی آن را "سونّو قبیرسانلوقو" میگویند که در واقع گورستان سنی های این روستا در عهد صفوی و ابتدای قاجار است. مطالعات تاریخی نشان میدهد که منطقه درگزین غالبیت سنی شافعی داشته و کم کم مذهب تشیع را برگزیده اند.

مزار این سید تنها اتاقک بلوک سیمانی است و وضعیت خوبی ندارد بسیار شبیه موتورخانه های صحرائی است، تنها مشخصه اش درب سبزرنگ آن است و گرنه هیچ یک از شاخصه های معماری منطقه یا ایرانی را ندارد. در وب سایت امام زادگان و بقاع متبرکه نیز ثبت نشده است. جالب اینکه امامزاده پنج تن کرفس که تقریبا تنها امامزاده شهرستان رزن است که شجره نامه دقیق آن بدست آمده و کرفس با جمعیتی بیش از 5800 نفر، نیز در وب سایت اوقاف(امام زادگان و بقاع متبرکه) ثبت نشده است تا چه برسد به این مزار سید بی نام و نشان.

قالیچه و پتوئی روی قبر انداخته اند، آنها را بالا زدیم و سنگ قبری کوچک که تنها روی آن نوشته شده است "سید غریب" و هیچ اطلاعا تی از صاحب قبر وجود ندارد، حتی اسمش را هم ننوشته اند و کسی به درستی نمیداند. سعی شد از بزرگان روستا که سنشان بالای هفتاد سال است اطلاعاتی بدست آورم. سراغ مشهدی نورعلی روشن که سن اش 81 سال است رفتم او به نقل از پدرش و آن هم از پدرش، می گوید که "نام اصلی این سید شریف، سید حسن است که از سادات روستای سوزن(استوزن) در فاصله 15 کیلومتری این روستا می باشد که این سید از آن روستا مهاجرت و پس از اندکی توقف در روستای رکین، دار فانی را وداع گفته است".

سپس سراغ مشهدی شادعلی حاتمی که پیرمردی آرام و با سن 84 ساله است رفتم، او هم به نقل از پدر بزرگش میگوید که : "چون سید به روستا آمد، مردم به سیادتش شک کردند و او را قبول نکردند. او دامنش را از آتش درخت تاک(رَز) پُر ساخت و به میان مردم آمد و خیلی ها بلافاصله به وی احترام کردند و او عزتی بی نظیر در میان مردم پیدا کرد و سپس در یک زمستان سخت دار فانی را بدرود گفت".

مشهدی صفر اسماعیل بیات که پیرمردی 71 ساله، خوشرو و گشاده صورت است به گرمی استقبال کرد و گفت "تا کنون دوبار گفته اند که میخواهند برای این سید، آرامگاهی در شان و منزلتش بسازند ولی کاری نکرده اند. از روستاهای بهکندان، سیلیلک، اصله و .... برای زیارت این سید می آیند و هرماه آش نذری و چای اینجا توزیع میشود. او می گوید که قبلا مزار سید در سردابه ای بود که قبر حدود 1.5 متر پائین تر از کف زمین قرار داشت و سنگ سیاه و نوشته شده ای روی آن قرار داشت. برخی از افراد با هدف ترمیم آمده، قبر را کنده و گفتند که اموال و اشیایی بوده، و بدون کاری روی این مزار، تنها به تخریب پرداختند. او می گوید یکی از علتهایی که این سید بسیار مورد احترام روستائیان بوده است این است که وقتی کسی را عُسر و حرجی حاصل میشد و به ویژه دچار امراض سخت و صعب العلاج می شد به دامان این سید پناه می آوردند و در خیلی از موارد شفا می گرفتند. این سید اولاد یا نوه ای در این روستا نداشته است. مدت سکونتش هم دقیق در این روستا مشخص نشده است. هیاتهای عزاداری روستا در ایام عزاداری به این مکان که ما به آن سید چارداقو می گوئیم می روند".

مشهدی نورعلی روشن و مشهدی صفر اسماعیل بیات در سالهای 1340-1350 خورشیدی با دیدن وضعیت نابسامان و کنده شده قبر این سید، به آنجا مراجعه کرده و با دیدن وضعیت استخوانهای سید و ...، با همکاری دیگر اهالی آن را پوشانده و حفرات کنده شده را پُر نمودند. و در سالهای اخیر هم تنها به اسم سید غریب او را می شناسند و متولی خاصی ندارد. سایر بررسی های اینجانب نشان داد که این سید بایستی بین 135-145 سال قبل (دوره قاجار) از دنیا رفته باشد و با توجه به اینکه سادات روستای سوزن از دو خاندان موسوی و  حسینی است و سادات موسوی سابقا دارای شجره نامه نیز بوده اند نیاز به تحقیقات بیشتر در خصوص این سید می باشد تا مشخص شود که این شخص سید حسن موسوی است یا سید حسن حسینی؟

با توجه به قرارگرفتن این مقبره در بیرون روستا، وجود درخت بزرگ در کنار مقبره؛ عبور آب از کنار این مقبره، میتوان یک مکان زیارتی و تفریحی مناسبی در این روستا احداث کرد. خوشبختانه اینجانب در مقطع زمانی خوبی برای این موضوع به روستا مراجعه نموده و نوه های شخصی که با این سید در آن ایام حشر و نشر داشته اند و اسم دقیق و درست آن را میدانند هنوز در قید حیات اند. امید است این مطلب که برای نخستین بار در سطح استان و شهرستان در خصوص معرفی بزرگان شهرستان رزن و امامزادگان آن است قدمی باشد برای معرفی بیشتر پتانسیلهای شهرستان رزن و زدودن غبار نسیان و فراموشی از چهره بزرگان منطقه.

چه نیکو خواهد بود نهادها و ارگانهای رسمی و دولتی و نظامی که دارای بودجه های فرهنگی هستند و آن را صرف کلاسهای فرهنگی میکنند با بهینه سازی این مقبره، ضمن انجام یک کار نیک فرهنگی، سبب معرفی بیشتر این روستا و آبادانی روستای رُوکون (رکین) شوند.

احمد صلاحی

انتهای پیام