به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،به نقل از شبکه اطلاع رسانی رهیاب، سوم خرداد همیشه در خوزستان رنگ و بوی خاص خود را دارد: روز آزاد سازی خرمشهر، شهر خون؛ که گرامی داشته می شود با نام جهان آرا و آهی برای شهری که هنوز خرم نشده است.
سوم خرمشهر امسال اما متفاوت بود و خبر تلخی را به همراه آورد: "معترضان بی آبی در غیزانیه اهواز هدف گلوله ساچمه ای پلیس قرار گرفتند" و تصاویر این حادثه که دست به دست، در فضای مجازی میچرخید.
 
ماجرای «معترضانی که به خاطر بی آبی دوماهه و مشکل تهیه آب شرب می خواستند صدایشان را به گوش مسئولان برسانند و اینگونه مورد برخورد نیروهای نظامی قرار گرفتند» بی شک حاصل وعده های مداوم و بی نتیجه  همراه با بی توجهی مسئولان شهری و استانی خوزستان است.
 
خوزستانی که 30 درصد آب های جاری در کشور را در خود دارد، هنوز در تامین آب شرب مردم خود هنوز ناموفق بوده و اعتراض مردم  غیزانیه در روز شنبه که با سوم خرداد یعنی روز آزاد سازی خرمشهر مصادف شد، چیزی جز خوزستان همچنان جنگ زده را در ذهن تداعی نمی کند.
 
بی توجهی مسئولین امر و وعده های ممتد و بی حاصل آن ها در زمینه رفع مشکل آبرسانی و تهیه آب شرب به بخش غیزانیه از توابع اهواز قصه ای است که سری دراز دارد:
 
۱۳۹۵، آغاز وعده ها
 
غلامرضا شریعتی درست ۶ ماه پس از در دست گرفتن سکان استانداری خوزستان، در دی ماه سال ۹۵ پس از دومین بازدید خود از بخش غیزانیه، در نشستی که در محل مسجد قائم عج روستای «عوده» از توابع این بخش برگزار کرد، ضمن اعتراض به مشکل آب منطقه، مصوب کرد: «طرح جدید آبرسانی در دو فاز از شیبان تا صفیره و از صفیره تا پایان سال 95 مورد افتتاح قرار گیرد.» اما همانگونه که پیداست این مصوبه راه به جایی نبرد و پس از چهار سال هنوز لوله های ابرسانی به غیزانیه نرسیده است.
 
استمرار بی آبی و تذکر به آبفا
 
با گذشت بیش از یکسال از وعده شریعتی به مردم غیزانیه و عدم اجرایی شدن مصوبه جلسه ۲۵ دی ماه ۹۵ در مسجد قائم عج روستای عوده، استاندار خوزستان در نشست شورای سلامت خوزستان ضمن انتقاد شدید به تعلل آبفار در برگزاری مناقصه لوله گزاری و آبرسانی به این منطقه گفت: «مشکل آب منطقه غیزانیه اهواز تبعات اجتماعی و امنیتی دارد.»
 شریعتی همچنین در این جلسه خواستار رسیدگی هر چه سریعتر آبفار به این مسئله و بسیج شدن همه با هدف اتمام پروژه آبرسانی غیزانیه در سال ۹۷ شد اما این تذکر و بسیج مسئولین هم با وعده سال ۹۵ خاک شد تا کار به سال ۹۹ و مطالبه اجتماعی مردم غیزانیه و برخورد نظامی به جرم امنیتی همراه شد.
 
آبفا، الفبای نیاز خوزستان
 
نیمه دوم تیر ماه سال ۹۸ بود که حجت الاسلام و المسلمین موسوی فرد نماینده ولی فقیه در استان خوزستان ضمن حضور در منطقه غیزانیه، به طور مستقیم در جریان مشکلات مردم قرار گرفته و جلسه ای را با مسئولین شهری و استانی وقت در محل غیزانیه ترتیب داد.
عادل حرباوی، سرپرست آب و فاضلاب روستایی استان در این جلسه، در گزارش اقدامات آبفا پیرامون منطقه غیزانیه گفت: پروژه‌ بخش غیزانیه شروع شده و قول می‌دهم که ظرف ۲ تا ۳ ماه آینده به اتمام می‌رسد و با اتمام آن تحول خوبی صورت می‌گیرد؛ اما وعده حزباوی هم پس از روزشمار یادشده، خنکای آب را برای خانه های مردم به ارمغان نیاورد و باز هم غیزانیه، تشنه باقی ماند.
 
هفته دولتِ وعده های توخالی
 
عادل حزباوی، مدیرعامل آب و فاضلاب روستایی استان در نشست خبری با اصحاب رسانه در حاشیه نمایشگاه هفته دولت که در ۸ شهریور ماه سال ۹۸ برگزار شد، مجددا ضمن ارائه گزارشاتی از اقدامات آبفار در رابطه با مشکل آب شرب غیزانیه گفت: «برای بخش غیزانیه اهواز با اعتباری بالغ بر ۲۳ میلیارد تومان کار خط انتقال به طول ۱۵ کیلومتر و قطر ۶۳۰ میلیمتر آغاز شده و بر‌اساس پیش‌بینی‌ها تا آبان ماه سال جاری به پایان می‌رسد و همچنان علی الظاهر پایان آبان ماه برای مسئولان آبفا سر نرسیده است.»
 
 
هزارتوی بی پایان 
 
اینبار، پس از وعده حزباوی مدیرعامل آبفای روستایی و قول شریعتی از سال ۹۵، استاندار در حاشیه بازدید از پروژه خط آب‌رسانی غیزانیه با بیان این‌که یکی از مشکلات اصلی این منطقه موضوع آب است اظهار داشت: «طی بازدیدی که در اواخر سال ۹۵ از بخش غیزانیه انجام شد قرار بود این موضوع در سریع‌ترین زمان ممکن حل و تلاشمان این است تا پایان سال ۹۸ مشکل آب در این منطقه رفع شود...»
ولی این وعده دو سه ساله آقای استاندار همچنان بی نتیجه مانده و مردم غیزانیه از نبود آب رنج می برند.
 
ایستگاه آخر، وعده ۴۵ روزه
 
شریعتی اینبار طی آخرین بازدید خود در اردیبهشت ماه سال جاری از عملیات آبرسانی به غیزانیه، ضمن اشاره به اینکه سرعت کار به نسبت انتظاری که مردم از ما داشتند و قولی که به آنها داده بودیم بسیار کند بوده افزود: «مشکلاتی از جمله افزایش قیمت، مسائل ارزی و معارضان طرح هم باعث ممانعت از پیشرفت کار شدند.»
استاندار این بار اما وعده داد تا ۴۵ روز دیگر مشکل آب این منطقه حل و آب پایدار ۲۴ ساعته در لوله ها باشد و هم اکنون روزشماری برای تحقق این وعده‌ها ادامه دارد...
 
درد و درمان
 
سینه ی ۸۳ روستای غیزانیه در آتش بی آبی می سوزد و روزگار سخت کرونایی و شب و روزهای ماه مبارک رمضان را پشت سرگذاشته و با نجابت سپری کرده اما درد، نبود آب و سرمایه در استان نبوده و صد البته، وعده درمانی نیز، در شأن این مردم نجیب نیست؛ درد از دولت بی تحرک و ناتوان است و صد البته درمان، «دولت جوان انقلابی».
 
در همین خصوص حجت الاسلام مسیح اسکندری ان فعال عرصه خبر و رسانه در ادامه نوشت: بی آبی دردی نیست که بشود با آن ساخت؛ ماه رمضان شان بدون آب چگونه گذشت، خدا می داند؛ روزی اما طاقت شان طاق شد و سرازیر شدند سمت نزدیک ترین مسئولی که می شناسند و صندلی عزیز تر از جانش را خالی دیدند...
 
شاید آفتاب خوزستان که بالا آمد و لب ها تشنه که شد و فکرِ بازگشت به خانه هایی که آب ندارند خونشان را به جوش آورد، آتش جانشان را به یکی دو لاستیک کهنه انداختند تا دودش به چشم کسانی برود که خوابند و مگر این بوی جگرهای سوخته بیدارشان کند.
 
بغض گلویی که فشرده شده باشد وقتی به هق هق بیفتد به این سادگی ها آرام نمی شود؛ کار به دعوا و درگیری کشیده می شود و چه می شود، نبودم، ندیدم و نمی دانم؛ اما هر چه شد، آخر سر چند سر و پای خونین به جا می ماند و باز بی آبی...
 
بوی سوز جگر سوخته اما به جایی رسیده و یکی دو روز است بلوایی به پا شده در این صفحه مجازی و آن خبرگزاری و صدا از اینجا و آنجا بلند می شود و از مشهد و تهران تا صفحات فارسی زبان موج این نام، اوج می گیرد: «غیزانیه»
 
هشتاد و چند روستا با درد بی آبی که گویی بی درمان شده است، حالا سوژه ی اول فکر و دل خیلی ها شده است؛ چند نفری از بچه های دانشجو سرکی کشیدند و در پی پیگیری جدی قضیه هستند و بدون شک، موج رسانه ها غیزانیه را در خواهد نوردید، اما بی شک، مشکل جای دیگری ست:
 
اگر منصفانه نگاه کنیم، واقعا این مشکل آنقدر ها هم بزرگ نیست! بچه های جهادگر خوزستان توانسته اند آب را از دامان کوه بالا بکشند و روستای بزرگ احمد فداله که در مرز خوزستان و چهارمحال بختیاری ست را سیراب کنند؛ جهادی که چیزی به پایان خوشش نمانده و امروز و فرداست که آبرسانی به مناطق صعب العبور کوهستانی، مُهر «ما می توانیم» دیگری بر دفتر «جهاد آتش به اختیار» باشد؛ پس مشکل کجاست؟
 
مشکل در روحیه است؛ در تفکر، در فرقی که میان غیزانیه و احمد فداله مثلا وجود دارد: فرق غیزانیه با احمد فداله اما در همین نکته است؛ در اشارتی که سید قائد انقلاب داشت؛ کار را باید به «جوانان انقلابی» سپرد؛ در غیزانیه نفت هست، نیروی کار هست، همه چیز هست، اما «مدیریت جوان انقلابی» هست؟ اگر بود کار به آتش و خون نمی کشید.
 
انتهای خبر/