به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،برهمین اساس سازمان محیط زیست طبق تعاریف و معیارهای جهانی محیط زیست، ایران را در چهار طبقه کلی توصیف کرده است. این طبقه بندی در سال ۱۹۷۴ میلادی، ۱۳۵۳ ه.ش به مجلس ارائه شد و مورد تصویب قرار گرفت و در ضمن اختیارات قانونی و اداره کلی مناطق تحت حفاظت به سازمان محیط زیست واگذار شد.

پارک های ملی، آثار طبیعی ملی، منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش چهار طبقه مورد نظر هستند که در این میان استان همدان مساحتی افزون بر یک میلیون و ۹۴۹ هزار و ۳۰۰ هکتار را داراست که ۲۱۸ هزار و ۹۴۴ هکتار از اراضی سطح استان شامل شش منطقه حفاظت شده با مساحتی نزدیک به ۶۰۹۶۷ هکتار است. در مجموع حدود ۲.۷ درصد از سطح استان حفاظت شده است.

مناطق حفاظت شده استان همدان شامل لشگردر و گلپرآباد ملایر، نهاوند، خانگرمز تویسرکان، آلموبلاغ اسدآباد و شراء همدان است که در قالب در پروژه‌ای تحت عنوان «نجات از گمنامی مناطق حفاظت شده بی‌نظیر استان همدان» روزانه یکی از این مناطق را به مخاطبان ایسنا معرفی می کنیم. 

منطقه حفاظت شده ملوسان با سیمای کوهستانی، دره‌ها و پناهگاه‌های فراوان و با وسعتی حدود ۹ هزار و ۵۰۰ هکتار در فاصله ۲۴ کیلومتری شمال غربی شهرستان نهاوند، در محدوده طول جغرافیایی ۴۸ درجه و ۱۸ دقیقه شرقی و عرض جغرافیایی ۳۴ درجه و ۴۲ دقیقه تا ۳۴ درجه و ۴۲ دقیقه شمالی، واقع شده است.

وضعیت پوشش گیاهی، منابع آبی و شرایط اقلیمی منطقه حفاظت شده ملوسان، زیستگاه مناسبی را فراهم کرده که درسال ۷۳ به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام و در سال ۸۹ به منطقه حفاظت شده ارتقاء سطح یافت.

راه‌های اصلی دسترسی به منطقه ملوسان راه روستایی گوشه سعد وقاص به طائمه و ملوسان است که از کیلومتر ۱۴ جاده نهاوند – کرمانشاه شروع شده و پس از طی ۱۰ کیلومتر به پاسگاه ملوسان ختم می‌شود.

کمترین ارتفاع موجود در منطقه در حدود ۱۶۰۰ متر از سطح دریا (واقع در جنوب‌غربی منطقه) و مرتفع‌ترین نقطه دارای ارتفاع ۲۹۱۰ متر از سطح دریا (در قله کوه شادمانه) در حدود مرکز منطقه واقع است.

از نظر تقسیم بندی حوزه‌های آبریز اصلی کشور، در حوزه آبریز کرخه، زیر حوزه گاماسیاب و واحدهای هیدرولوژیک ملایر و نهاوند– شیوان قرار گرفته است.

در منطقه مذکور تعداد ۱۲ دهنه چشمه با دبی‌های گوناگون موجود است که از مهمترین آنها می‌توان چشمه‌های دوزخ دره، لیساب، اسماعیل‌خانی، دره بید و موناک را نام برد. در واقع این منطقه دارای کمترین مشکل کم‌آبی در بین بیشتر مناطق استان است. در حاشیه منطقه آبادی‌های بابا کمال، گل زرد، هرهره، قشلاق نجف، میانگران، طایفه، ملوسان و ده سرخه‏ قرار دارد.

بر طبق بررسی‌های صورت گرفته در منطقه تعداد ۱۵۲ گونه گیاهی وجود دارد. از این میان تعداد ۱۳۸ گونه علفی، تعداد ۳ گونه درختی، ۹ گونه درختچه‌ای و ۱۲ گونه بوته‌ای است.

در این منطقه گونه‌های گیاهی از قبیل هزار خار استوانه‌ای، سیاه تنگرس فارسی، تنگرس، کتان سفید، پونه سای مواج، پونه سای تنک، آویشن دنایی برگ نقره‌ای، آویشن، شلیل، مینای صخره‌ای، لبدیسی بوته‌ای نمدی، گل گندم زاگرسی، گل گندم بیابانی، زبان پس قفای غده‌دار، مریم‌گلی سیخک‌دار، لب خرگوشی و چارچار دنایی جزء گونه‌های در معرض تهدید هستند.

در منطقه ملوسان در مجموع تعداد ۲۵۳ گونه از پنج رده جانوران شامل ۳۴ گونه پستاندار، ۱۶۴ گونه پرنده، ۳۴ گونه خزنده، ۴ گونه دوزیست و ۱۷ گونه ماهی گزارش شده است.

از بین گونه‌های پرندگان، لک لک سفید، عقاب دریایی دم سفید، سارگپه، سارگپه پا بلند، پیغو، قرقی، عقاب دو برادر، عقاب تالابی، عقاب شاهی، عقاب طلایی، کرکس، هما، دال، عقاب مار خور، بحری، بالابان، شاهین، لیل و دلیجه جزء گونه‌های ارزشمندتر در منطقه هستند.

از بین خزندگان، لاک‌پشت مهمیزدار و کورمار و از بین پستانداران کَل و بز(پازن)، قوچ و میش، شنگ، کفتار، گرگ و خفاش نعل اسبی بزرگ گونه‌های در معرض تهدید منطقه هستند.

منبع:ایسنا

انتهای پیام/