به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،نگاه جهانی فائو به مسئله مهاجرت تنها به نقل و انتقال مردم از گوشه ای از جهان به گوشه دیگر ختم نمی شود، یلکه مهاجرت های مردمی که در یک منطقه  یا یک کشوردچار بحران غذایی و ناامنی غذایی میشوند  و محل زندگی خود را تغییر میدهند نیز هست. این پدیده در حال گسترش مصائب فراوانی در جهات بسیار متفاوت برای مهاجرین و میزبانان فراهم میاورد . در بیانیه امسال مانند سال گذشته فائو به امنیت غذایی برای نگهداشت مردم مناطق فقیر و کمتر توسعه یافته در کشور ها بیشتر تاکید دارد چون علاوه بر مهاجرت های جهانی به دلیل اغتشاشات شیاسی و جنگ ها خانه بدوشی بر اثر گرسنگی و فقر به دلایل مختلف نیز افزایش یافته است. بر اساس اساس پیش بینی های موجود تعداد جمعیت رو به رشد جهان تا سال 2050 به حدود 9 میلیارد نفر افزایش خواهد یافت و گمانه زنی های فائو نیز حاکی از آن است که برای تامین غذای مورد نیاز این جمعیت باید به میزان 60 درصد بر تولیدات غذایی جهانی افزوده شود. این در حالی است که در پی تغییرات آب و هوایی، کشاورزی خرد و خانوادگی که به عنوان تامین کنندگان اصلی غذای مصرفی مردم جهان محسوب می شود، به دلیل بالا رفتن دمای هوا، خشکسالی و مسائل جوی و همچنین بروز بلایای طبیعی با مشکلات فراوانی روبرو شده است و میزان مهاجرت به این دلیل بطور چشمگیری افزایش پیدا کرده است
در اخبار فائو علاوه بر مسابقه بر اساس تم انتخاب شده امسال برای تولید فیلم کوتاه و نقاشی برای جوانان اعلام شده که شهرداران از بیش از 100 شهر در سراسر جهان، که به پیمان سیاست غذا در شهر میلان متعهد شده بودند ، در روز 14 اکتبر امسال در جشن روز جهانی غذا در رم در FAO شرکت خواهند کرد.
ریشه اصلی مهاجرت از روستا ها بی توجهی به توسعه روستاهاست . فقر ،نا امنی غذایی ،نابرابری ، بیکاری ،فقدان امنیت اجتماعی به همراه منابع از دست رفته طبیعی به دلیل  تخریب محیط زیست و تغییرات آب و هواییست . سرمایه گذاری برای جلوگیری از این تغییرات و یا تلاش برای کاهش آنها  و برنامه ریزی مستمر برای توسعه روستا ها و تدارک های آموزشی و عملی برای  تحمل تغییرات درروند معیشت بخش مهم و پر اهمیتی است که یک وظیفه جهانی و منطقه ای برای حل مسئله مهاجرت است . در این جریان سازی مهم و سرمایه گذاری مستمر دولت ها با همکاری جامعه محلی و نهاد های مدنی و بهره برداری از تجاربی که سازمانهای بین الملل درگیر در این مسئله دارند باید اقدامات را سریعا شروع کنند . فائو یا سازمان خوارو بار و کشاورزی تاکید میکند ریشه های اصلی  را که سببب مهاجرت های داخلی و خارجی میشود را میتوان یخوبی شناسایی کرد و قدر مسلم اینست که اگر از فقر و ناامنی غذای کاسته شود میتوان این جابجایی ها را تا حدود زیادی مهار کرد .

چگونگی ایجاد انگیزه  مقاومت در برابر بحران های طولانی مدت

فائو در بیانیه امسال خود میگوید که تجربه های قابل توجهی در زمینه مهاجرت ها هم از نظر زمینه های توسعه و هم بحرانهای طولانی مدت دارد  . فقیرترین کشورهای جهان به دلیل تغییرات آب و هوایی تحت تاثیر قرار می گیرند. اگر مقاومت کشاورزان خرده مالكی را تقویت كنیم، و یا با ایجاد اشتغال دسترسی آنها به منابع مالی برای خرید غذا را افزایش دهیم می توانیم امنیت غذایی را برای جمعیت جهانی رو به رشد این سیاره تضمین كنیم و همچنین میزان انتشار گازهای گلخانه ای را كاهش دهیم. سال گذشته نیز حمایت از کشاورزان خرده پا برای تولید غذای در محل مطرح  بود که قیمت غذا را بشدت کاهش میدهد و دسترسی مردم محلی را به مواد غذایی سهل تر و با قیمت کمتر میکند ولی متاسفانه در کشور ما علارغم برگزاری جش های گران تنها مسئله ای که مطرح نشد حمایت از کشاورزان خرده پا و شعارتامین امنیت غذایی برای همگان بود . کاش منابع مالی کشور که برای جشن ها و جشنواره هایی که ثمره مثبتی برای حل مشکلات ندارد صرف میشود با دقت و با تیز بینی و نگاه به آینده کشور تبدیل به کسب نظر خبرگان درد شناس برای حل مشکلات اصلی که همانا فقر و نابرابری است شود . نا امنی غذایی در مناطق دور افتاده و محروم پتانسیل نیروی انسانی را بشدت میکاهد و ارمغانش ناتوانیهای جسمانی و ذهنی و ترک تحصیل است چرخه ای که فقر را باز آفرینی میکند . گاهی اوقات آرزو میکنم فیلمی را که تحت عنوان چرخه شوم در زمینه سوتغذیه کودکان در سال 73 تهیه کرده بودم و با تمام تلاشهایم نه هیات دولت و نه نمایندگان مجلس آنزمان آنرا ندیدند مجددا باز آفرینی کنم و نشان دهم که اگر این چرخه آنزمان با عزمی ملی و بر اساس توسعه مناطق روستایی بجای گسترش و زیبا سازی کلان شهر ها شکسته میشد  اکنون شاهد کوچ روستاییان گرسنه و عمیق تر شدن فاصله طبقاتی نبودیم .
آنچه در این زمینه برای کشور ما اهمیت فراوان دارد و متاسفانه کسی به آن نمی پردازد مهاجرت بخش یزرگی از مردم روستا ها به حاشیه شهر ها و ایجاد حلبی آباد ها که چهره نامناسب زندگی همراه با تخریب محیط زیست را بهمراه دارد . درد های خاموش هموطنان ما در سکونتگاههای فاجعه بار در مکانهای نامناسب خصوصا برای کودکان و زنان از نظر ایجاد تبعات از جمله گسترش خلاف ، اعتیاد ، و انواع بزه کاری درد بزرگیست که تحملش دشوار است .   
آیا فریاد رسی هست که بپرسد کوچ کنندگان چرا محل زندگی خود را ترک می کنند  و به شرایط نامناسب کوخ نشینی و حلبی آباد ها پناه میبرند ، گاهی تخلیه یک روستا به دلایل مختلف مانند نبود وسایل رفاه ،نبود  آموزشگاهای مناسب ،مکانهای تفریحی ، کمبود و نبود شغل و نهایتا کاهش درآمد و کمبود غذا رخ میدهد  ولی وقتی این مهاجرت به دلیل نداشتن حداقل غذای روزانه صورت میگیرد باید متولیان امر سلامت و توسعه را بفکر وادارد که هزینه ای که برای حفظ و حراست از مناطق خالی از سکنه در بخش های مهمی از کشور باید صرف شود  خیلی بیشتر از سرمایه گذاری برای نگهداشت جمعیت آن مناطق است.  باید راه حل ها یافت و برای توسعه و ایجاد اشتغال این مناطق برنامه ریزی کرد. ما همیشه منتظر میمانیم تا واقعه رخ دهد و بعد بفکر چاره میفتیم که دیگر واقعا دیر شده است.
آیا ما برای حفظ اقلیم های جنوبی دعوت عام از تمامی نهاد های مدنی ،گروه های خیر ، رسانه ها و مردم عادی کشور کرده ایم آیا از دلسوزان و متخصصین برای نشستی مشورتی دعوت کرده ایم  و آیا خسارات بیشمار خالی شدن روستا ها و مناطق کم آب را برای مردم کشور توضیح داده ایم ؟ آیا نباید رسانه ها در این زمینه فعال شوند ؟ آیا متولیان کشاورزی اقدامی کرده اند و آیا بخطر افتادن سلامت این بخش جمعیت از نظر جسمی ،روانی و اجتماعی برای وزارت بهداشت و بخش اجتماعی در اولویت قرار ندارد.