به گزارش پایگاه خبری جهادپرس، در شرایطی که روز جمعه در ورزشگاه آزادی هواداران هر دو تیم تراکتورسازی و پرسپولیس با به زبان آوردن شعارهای شرم آور به یکدیگر حمله کرده و تلنگری بزرگ به فوتبال ایران زدند، طبق معمول در پایان مسابقه طرفین به دو جبهه حق و باطل تقسیم شده و هر یک خود را به حق می دانند. این در حالی است که دو آتشه های تراکتورسازی و هم هواداران افراطی پرسپولیس در توهین به حریف برخی سمبل های ملی و البته یک بازیکن درگذشته مضایقه نکردند و در نهایت این ارکستر شرم آور با همسرایی گروهی طرفداران پرسپولیس و به زبان آوردن یک لفظ توهین آمیز آذری به اتمام رسید. اتفاقی کمتر دیده شده در فوتبال ایران که به عقیده برخی از محققین اجتماعی نشانه هایی از یک گسست هشدار دهنده محسوب می شود.

اما بیایید واکنش های بعد از این مسابقه نه چندان آرام را مرور کنیم؛ اینکه در صفحات و پیج های هواداری و همینطور شبکه های اجتماعی و کانال هایی که ریشه در هوادارای دارند، اگر طرفین به حمله علیه یکدیگر بپردازند چندان عجیب نیست اما اینکه مدیران دو باشگاه و سرمربیانشان در جایگاه حق مطلق نشسته و بدون در نظر گرفتن تخلف هواداران خودی اقدام به محکومیت یکدیگر کنند، ثمره ای جز ادامه این رفتارهای ناخوشایند در ورزشگاه های ایران ندارد.

اینکه یحیی گل محمدی بی توجه به شعارهای هواداران خودی، پرسپولیسی ها را متهم می کند یا اینکه برانکو ایوانکوویچ در مصاحبه مطبوعاتی دیروز این توهین ها را طبیعی و به دلیل حساسیت بازی می داند، اینکه آجورلو مدیرعامل باشگاه تراکتور نامه ای تهدیدآمیز به فدراسیون فوتبال ارسال می کند و اینکه حمیدرضا گرشاسبی مدیرعامل پرسپولیس مسئولان ذیربط هیچ تلاشی در محکوم کردن شعارهای تند ورزشگاه آزادی نمی کنند، همه زنجیره ای هستند که سال ها در فوتبال ایران وجود داشته است.

در شرایطی که ورزش ایران به دلیل ذهنیت دو قطبی هوادارانش همواره مستعد ایجاد جبهه های سیاه و سفید و مثبت و منفی بین هر دو تیم باشگاهی است، گمان ما بر این است که با عوام گرایی مدیریتی در فوتبال ایران این مسئله هرگز رفع نخواهد شد و همان طور که می بینیم به درجات بدتری هم رسیده است.

آنهایی که فوتبال را از نزدیک تعقیب می کنند، اولین سال حضور تراکتورسازی در لیگ برتر را به خاطر دارند. زمانی که در بازی پرسپولیس – تراکتور در ورزشگاه آزادی که فراز کمالوند و زلاتکو کرانچار هدایت دو تیم را بر عهده داشتند هیچ ناآرامی خاصی در ورزشگاه وجود نداشت و تنها پرسپولیسی ها در واکنش به حضور پرتعداد هواداران تراکتور سر به سر تیم رقیب می گذاشتند. حال آن فضا را در سال های نه چندان دور مقایسه کنید با همین جمعه که خشونت کلامی و بی احترامی شدید و غیرقابل باور در آن موج می زد.

به خاطر بیاوریم در این سال ها همواره مدیرانی هدایت دو تیم را بر عهده داشتند که در مواقعی این چنین تنها به منفعت تیم خود و محبوبیت در بین هواداران دو آتشه فکر می کردند. آدم هایی که حالا هم رد پایشان در شکل مدیریت هر دو باشگاه وجود دارد. حال آن که شجاعت در تقبیح اتفاقاتی که از سوی هر یک از هواداران دو تیم رخ داده است، لازمه اولیه خاموش کردن این بحران است. حتما می دانید که رقابت های فوتبال ادامه دار و پیوسته خواهد بود و قرار نیست مسابقه پرسپولیس و تراکتور در فصل های آینده دیگر برگزار نشود. اگر قرار باشد دوباره همین فضا و حتی اتمسفر تندتر از این در ورزشگاه آزادی و یادگار امام در انتظار دو تیم باشد، به همین روش ادامه دهید، والا به عقب برگردید، خود را نگاه کنید و تغییری در این مدیریت پوپولیستی تان بدهید.

پژمان راهبر