به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،باور کردنی نیست، هست؟ تیم های یوپ هاینکس در 48 بازی از 51 دیدارشان پیروز شده اند: رکوردی نامتعارف در فوتبال این عصر.

وداعش در آخرین بار باشکوه بود. با سه گانه رویایی بایرن مونیخ 2013. قهرمانی بوندسلیگا با بیست و پنج امتیاز بیشتر از تیم دوم، پیروزی برابر اشتوتگارت در فینال جام حذفی و سرانجام به زانو درآوردن دورتموند زهرآگین در نبرد نهایی لیگ قهرمانان. او در حالی که بایرن  در فصل پیش از آن در همه جبهه ها دوم شده بود بلافاصله مونیخی ها را در همان جبهه ها به پیروزی رسانده بود.

یادمان نرفته وداعش آمیخته به خونسردی توام با بی مهری از نوع مونیخی شد. نیمه فصل در ژانویه بود که خبر ورود پپ گواردیولا در آخر فصل را دادند، همان زمانی که او و مردانش در همه جبهه ها می جنگیدند. آن روزها یوپ در مقایسه با پپ، مربی پابه سن گذاشته تمام شده ای به نظر می رسید، مربی که حرف متفاوتی برای زدن ندارد... او پس از فتح سه گانه با افتادگی وداع کرد. وداع کرد و رفت. رفت و سایه بزرگش چالش بزرگی برای پپ شد، خیلی بزرگ. پپ در بوندسلیگا قهرمان - بدیهی – می شد، ولی تیم هایش یکی پس از دیگری طی سه فصل پیاپی در لیگ قهرمانان سقوط می کردند، هر سه بار در نیمه نهایی. طعنه آمیزانه برابر سه حریف اسپانیایی: رئال مادرید، بارسلونا و آتلتیکو مادرید.

آیا پپ می تواند با باشگاه دیگری جز بارسا قهرمان اروپا شود؟ با بایرن ناکام ماند و اکنون نوبت منچسترسیتی فرا رسیده... در حالی که هاینکس هم با رئال در 1998 قهرمان اروپا شد و هم با بایرن 2013 و قهرمانی 2013 برابر چلسی را هم طی ضربه های پنالتی از دست داد. رکورد بیشترین درصد کسب پیروزی در تاریخ لیگ قهرمانان - با فاصله فراوانی از همتایانش – به او تعلق دارد، به یوپ با 70.7درصد. رکورد گواردیولا 63 درصد است، کارلو آنچلوتی 56.5 درصد، آلکس فرگوسن 54.1 درصد، ژوزه مورینیو 53.4 درصد و فابیو کاپلو 52.3 درصد.

شکست 0-3 بایرن در پاییز به رهبری کارلو آنچلوتی برابر پاری سن ژرمن در لیگ  قهرمانان تلخ بود. مونیخی ها برابر پاریسی ها سقوط کردند و همه آنچلوتی را زیر شلاق گرفتند: "چرا توماس مولر را برابر وردر برمن کنار گذاشتی؟" و سپس افزودند "چرا مولر را جای ریبری و روبن راهی میدان کردی؟" گفتند "تیم ها با ستاره ها نمی برند، تیم ها با بهترین تاکتیک ها می برند"... آن روزها بایرن در رتبه سوم لیگ بسر می برد و آنچلوتی را در باواریا به آخر خط رساند.

پرسش این بود "چه کسی جای آنچلوتی وارد خواهد شد؟ یولیان ناگلزمان سی ساله یا توماس توخل چهل و چهار ساله؟" هیچ کدام، او بود که بازگشت: هاینکس هفتاد و دو ساله.

پیروزی 0-5 بایرن در لیگ قهرمانان برابر بشیکتاش دهمین پیروزی متوالی یوپ در لیگ قهرمانان بود. میان تیم های به زانو در آمده برابر مردان یوپ، پاری سن ژرمن و همین طور دورتموند، بارسا و یوونتوس در سال 2013 صف کشیده اند. آخرین باری که یوپ در اروپا مغلوب شده زمستان 2013 بود، برابر آرسنال. زمانی که بایرن در لندن 3-1 پیروز شده بود و شکست 2-0 در مونیخ سرنوشت نهایی را تغییر نمی داد.

بشیکتاش که در گروهش طی مصاف با پورتو، موناکو و لایپزیک اول شده بود با قرعه تلخی برابر بایرن دوم شده در گروهش قرار گرفت. شکست پنج گله برتافته از اخراج زودهنگام ویدا هم بود، ولی برگرفته از حضور برجسته یوپ روی نیمکت هم بشمار می رفت. یوپ بود که روبن و ریبری را روی نیمکت نشاند و کومان و مولر را در در دو گوش به میدان فرستاد. او بوده که توماس مولر را احیا کرده. مولر آن شب دو گل زد و یادمان نرفته بایرن در 59 بازی از 62 بازی که مولر گل زده پیروز شده. یوپ بوده که رودریگز را دوباره به پرواز درآورده. حالا سون اولریش هم درغیاب مانوئل نوئر طی سه بازی از پنج دیدار گلی دریافت نکرده.

بایرن و یوپ دوباره بسان پنج سال پیش به سوی سه گانه پرواز کرده اند. در لیگ نوزده امتیاز بالاتر از تیم دوم ایستاده اند، پا به نیمه نهایی جام حذفی گذاشته اند و عملا در صف هشت تیم پایانی لیگ قهرمانان قرار گرفته اند... حالا مدیران بایرن هستند که امیدوارند هاینکس هفتاد و دو ساله در پایان فصل خداحافظی نکند. نگوید "نه"، بماند و سکان را در چنگ بگیرد... نمی توانیم یوپ را ستایش نکنیم. سی و نه سال نشستن روی نیمکت پس از چهارده سال بازی در میدان یعنی چی؟