به گزارش پایگاه خبری جهادپرس،در سه روز اخیر، موضوع گرفتن میزبانی از تیم ملی ایران توسط AFC داغ ترین موضوع مورد بحث در میان فوتبال دوستان بوده است. فارغ از این که اهالی فوتبال در ایران و مدیران باشگاه ها، در این باره چه می‌گویند، نقطه ابهام اصلی، دلیل تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیاست.

بسیاری تصور می‌کنند که دلیل تصمیم AFC «فقدان امنیت» در ایران است و با اتکا به همین نکته، مثال هایی را از حمله موشکی به عربستان، وضعیت کشور عراق و... می‌آورند و از تبعیض صحبت می‌کنند که البته نکات آن ها نیز قابل تامل است. اما نکته اصلی این است که کنفدراسیون فوتبال آسیا، این تصمیم را به صورت مستقل اتخاذ نکرده و در واقع بعد از این که داوران، تیم های فوتبال، بازیکنان و... از کشورهای مختلف، اعلام کردند که حاضر نیستند برای انجام مسابقه فوتبال به ایران بروند، ابتدا کمیته مسابقات AFC به کمیته اجرایی توصیه کرد که میزبانی از تیم های ایرانی سلب شود و سپس کمیته اجرایی با بررسی این درخواست های پرشمار، روی آن صحه گذاشت و آن را تائید کرد.

بنابراین در این موضوع شاید AFC آنچنان مقصر نباشد. اگرچه آن ها تصمیم نهایی را گرفته اند و بدون تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا نمی‌شد چنین اتفاقی رخ دهد اما مسئله اصلی که همان درخواست های پرتعداد است را نباید فراموش کرد. الریاضیه هم در این باره نوشته است: AFC اعلام کرده به چند دلیل اجازه میزبانی به ایران نمی‌دهد از جمله اینکه داوران حاضر نیستند در این کشور قضاوت کنند.

این موضوع احتمال دارد به بازی های بین المللی دیگر نیز کشیده شود. در روزهای اخیر مسئولان ورزش و فوتبال ایران به همراه نمایندگان باشگاه ها به بررسی تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا پرداختند و همچنین موضع نهایی و قطعی خود را «انصراف» عنوان کردند. حمیداوی یکی از مسئولانی بود که اعلام کرد به خاطر پیامدهای این تصمیم مسئولان تصمیم به انصراف گرفته اند چون در غیر این صورت، محرومیت از میزبانی به دیگر ورزش ها نیز کشیده خواهد شد.

حالا که AFC تصمیم قطعی خود را اعلام کرده، همه منتظر اعلام موضع از سوی باشگاه ها هستند که البته مستقل از مسئولان نخواهد بود. هر تصمیم از سوی مدیران عامل و مالکان باشگاه ها، پیامدهای خاص خود را در پی دارد. انصراف از لیگ قهرمانان، محرومیت های احتمالی، قطع پاداش های دلاری، بی انگیزگی بازیکنان و... را به دنبال خواهد داشت و بازی در زمین بی طرف نیز هزینه بر خواهد بود و البته با موضع ابتدایی هم تفاوت خواهد داشت.

اما به هر حال همه منتظرند تا تکلیف این موضوع مشخص شود و در واقع طرف ایرانی هم تصمیم نهایی خود را بگیرد. تصمیمی که بدون تردید در آینده فوتبال و حتی ورزش ایران نقشی پررنگ خواهد داشت و فوتبال دوستان ایرانی در انتظار این هستند که این موضوع با تدبیر هرچه بیشتر، ادامه یابد.

باتوجه به این که احتمالا سلب میزبانی به دیدارهای ملی فوتبال هم خواهد رسید، شاید انصراف باعث شود تا موضع AFC همگام تر با درخواست کنندگان پیش برود و علاوه بر بازی در زمین بی طرف، پیامدهای بیشتری هم در انتظار تیم های ایرانی قرار بگیرد. در این موارد کنفدراسیون فوتبال آسیا و همچنین فیفا به خوبی نشان داده اند که برخورد شدیدی با کناره گیری تیم ها و کشورها از مسابقات دارند. به طور مثال می‌توان به محرومیت فوتبال ایران در سال های 62 یا 67 اشاره کرد یا محرومیت دو ساله ی الشارجه از مسابقات بین المللی در پی انصراف از این مسابقات در سال 2009.

با تصور غیبت تیم های ایرانی در سه سال پیش روی لیگ قهرمانان آسیا، هیچ بعید نیست که سهمیه 3+1 ایران و جایگاه فوتبال ایران در لیگ قهرمانان نیز به خطر بیفتد.

با این حال بسیاری از طرفداران فوتبال در ایران (و شاید مدیران) تصور می کنند که حمایت پرتعداد هواداران از تیم های ایرانی و حضور پرتعداد در استادیوم، موضوعی است که می‌تواند اهرم فشاری بر AFC باشد. اگرچه که این موضوع اهمیت بسیار زیادی دارد اما این نهاد در موضوع ایران - عربستان نشان داد که پرتماشاگر بودن مسابقات، برایش اولویت نخست نیست.

نکته قابل توجه این است که هواداران فوتبال تصور می‌کنند که مدیران عامل و مالکان باشگاه در این موضوع نمی‌توانند اعمال نظر کنند و در واقع تصمیم نهایی، به آن ها اعلام خواهد شد اما نگاهی به تاریخ مصاحبه و محتوای گفتگوی حمیداوی، تابش، خلیل زاده و انصاری فرد نشان می‌دهد که آن ها پیش از اعلام نظر مسئولان عالی رتبه ورزش، از انصراف صحبت کردند و کوچک ترین صحبتی برای مذاکره، بازی در زمین بی طرف و... نداشتند.